Wednesday, January 11, 2006

Gij zult de stilte niet verstoren

Als je wat meer tijd hebt kun je je ook bezig houden met ondergestofte zaken die in het huis zijn blijven liggen. In Huize ZeeWier zijn dat er nogal wat. Echter naast de verplichte huishoudelijke klussen zijn ook zaken blijven liggen die door de komst van Kiddo’s en andere Indrukwekkende Gebeurtenissen zijn onder gesneeuwd. Een van die zaken is mijn passie voor audio-apparatuur. Vandaag verwen ik mijzelf met een uurtje spelen met de knoppen. Rut is boven de kamer van zijn zus overhoop aan het halen – let it go.
Audiofielen zijn vreemde vogels. Op zoek naar het ultieme geluid waarbij termen vallen als openheid, transparantie, plaatsing van instrumenten en zo voort. Zonder een spier op hun gezicht te vertrekken. Sommigen gaan zo ver dat ze investeren in de apparatuur tot een waarde waarvoor ze het muziekinstrument met gemak hadden kunnen aanschaffen. Ik ben hier serieus. Ik heb audioapparatuur gezien, maar vooral gehoord, ter waarde van mijn ultieme droomzeiljacht. Plus de kosten van een paar tanks dieselolie. Daarop luister je ook niet naar Borsato uiteraard. Die wil je niet in je woonkamer hebben, toch? Nee dan luister je naar de echte meesters zoals Miles Davis. Bij voorkeur van vanaf vinyl. Ik stop hier met het uitspreken van mijn voorkeur voor vinyl. De laatste lezer(es) van dit weblog wil ik niet wegsturen.

Van mijn kameraad Hans, inderdaad een echte audiofiel – houdt niet van zeilen dus investeert hij in audio-apparatuur, heb ik een keer een heel mooi geschenk ontvangen. Het is een klein aluminium apparaatje met 2 cinch plugjes en een schakelaar. Die sluit je aan op je apparatuur, 35 secondes gepiep en gefluit en de installatie is schoongeblazen, vrij van verdwaalde magnetische velden. Een dramatisch verschil. Het apparaatje, genaamd de Exorcist gaat terug in haar doosje en Miles Davis (the masterpiece) gaat in de CD-speler, de sprookjes CD verdwijnt in haar doosje. Alles wat stoort gaat uit, stoelen opzij. Cappucino in de hand en luisteren naar het schitterende Blue in Green van de Meester. Op ware sterkte. En daarna naar Donald Fagen The Nightfly en tenslotte enkele opnames van Joe Jackson , inderdaad, vanaf vinyl.

Mijn zoon vraagt of het wat zachter kan... Posted by Picasa

0 Comments:

Post a Comment

<< Home