ZeeHond

Het bewijs is geleverd! Sophie is een Hond oftewel een Canis Familiaris L, en dat betekent dat het kan zwemmen. Waar wij als mensen weken, maanden of jarenlang moeten beulen in zwembaden om diploma´s A, B en C te halen zakt Sophie in het water, beweegt haar voorpoten en stuurt met haar staart. Het wil trouwens niet zeggen dat teckels gek zijn op zwemmen. Logisch, want kieuwen en een vissenstaart ontbreken bij een teckel. Sophie kent haar veilige omgeving en dat is nog steeds de vaste wal of een teakhouten dek. En een zwemmende teckel vormt ook een makkelijke prooi voor het zeehondencentrum in Pieterburen waar ze alleen maar vis toegediend krijgen Maar ja, wat mot, mot, als het water boven poothoogte stijgt, en dat gaat snel bij een teckel, dan moeten de Van den Hoogenbandjes worden ingezet. Voor alle zekerheid is Sophie ook in het bezit van een heus teckelreddingvest. ´t Ziet er niet uit, zo´n oranje ding, maar ook een zwemmende teckel wordt in hoge golven moe als de baasjes met alle zeilen omhoog het varend gevaar moeten wenden om de overboord gevallen Hond op te pikken.
Als een teckel nat wordt, blijft er niet veel hond over. De Baard en Snor hangen er treurig bij en het koppie wordt er erg smal van. Maar dat is niets vergeleken met de Beschuldigende Blik die je als baasje krijgt toegeworpen als het Grote Zwemmen heeft plaatsgevonden . En die blik blijft wel even, hoewel excuses in de vorm van `ga je mee uit´ of ´mmmmm dat is lekker!´de doorlooptijd van de blik aanmerkelijk kan verkorten. En voor je het weet is de Baard en de Snor weer uitgevouwen en is het opnieuw zoeken van nieuwe activiteiten een feit.
En toch is mijn Sophie een zeegaande hond. De reden hiervan is dat een tocht van 11.00 AM vanuit Harlingen tot 19.00 PM Enkhuizen zonder plassen poepen of zenuwachtige zaken heeft plaatsgevonden. Ik had mijn teakhouten dek als hondentoilet ter beschikking gesteld en dat is nogal wat, maar nee, mijn kleine Heldin heeft gewacht tot we in de Compagnieshaven lagen afgemeerd en pas dan na een nuffig wandelingetje over de steiger richting het gras werd het achterlijf in het gras neergelaten.
Nu nog leren luisteren...