The Old Man and The Sea (Hemingway)

Het leuke van het mens-zijn ligt volgens mij in het gegeven dat we totaal verschillende visies op zaken kunnen hebben. Visies die totaal haaks op elkaar staan. En toch kunnen we elkaar best wel aardig vinden. Op een bevriende weblog http://rasseschreden.blogspot.com het droevig relaas van ondankbare Koi's die het verrekken de warme diepte van de vijver te zoeken, met het aanmerkelijke risico dat zij het ontbijt, lunch en diner voor de Buurtreiger zijn. En ik spreek hier over en 4 sterren Michelin maaltijd, zeker gezien de prijs van de verse vis uit de vijver van Mart. Ja, ik vind het sneu. Toenvond ik in mijn uitgebreide fotoverzameling bijgaande foto van een bonte vissersboot, gemeerd in de haven van Puerto Mogan (Gran Canaria) . De overeenkomst met een reiger is treffend. Felle kleuren en feilloos werkende utensils, wellicht verouderde technologie, voor het binnenhalen van het eindprodukt. Verschil is wel dat mijn bord afgevuld wordt met een kleine dorade, laten we zeggen ter waarde van 3 euro, waarvan de visser 50 cent in eigen zak mag steken. En de reiger doet het met een koi ter waarde van een modaal maandsalaris. Een van ons tweeen doet het fout.
De foto maakt deel uit van een serie over vissersboten van de Canarische eilanden. De kleuren zijn overwegend fel rood en fel blauw en de uitrusting kenmerkt zich door een vrij rommelige weggestouwde hoeveelheid netten, stokken, jonen en dergelijke. Lijkt wel wat op de Sure Thing tijdens vakanties. Veelal worden deze boten bemand door tanige gebronste Spanjaarden die zich hoegenaamd niets van de fotograferende toeristen aantrekken. In de kleine roef valt mijn oog direct op een roestvrijstalen fornuis met oven. Staat op de foto maar is misschien moeilijk te zien. Dat ding staat er overduidelijk niet om om potten te bakken. Verse vis, slechts een minuut geleden overleden, gebakken in lokale olijfolie met een aardappeltje en mojo verde, het water loopt mij door de mond. En in een keer snap ik die reiger ook. Er gaat niets boven een vers visje. Stond niet ergens geschreven dat een volk gevoed kon worden met brood en visjes? Nergens stond geschreven dat het om een broodje haring ging. Hoe zou Koi smaken?

Over het fenomeen de Canary Islands zal ik nog eens iets schrijven. Als mijn Koi-vrienden tenminste niet mij aan een blok beton in het IJsselmeer laten zakken.