Overpeinzingen van een Old Bag

En dan ben je 43 jaar jong of oud (doorstrepen wat niet van toepassing is). Statistisch rekenkundig halverwege mijn leven. Opa Laas is 86 geworden en Oma Jannie heeft de 94 lentes gehaald. Wellicht staat mij nog het een en ander te wachten. Wat vele leeftijdgenoten in mijn omgeving ook doen is terugkijken en een balans opmaken. Een markante uitspraak van Mariena is -ik ken je langer wel dan niet...- waarbij we het kennen maar even kenschetsen als voorkomen in het intieme netwerk. Ik denk dat het een levenstaak is om iemand te leren kennen. Op het sterfbed van je geliefde zijn er altijd nog wel brandende vragen die onbeantwoord zullen blijven. Maar goed, zover is het nog niet als ik de statistieken moet geloven.
In mijn omgeving zie ik inmiddels signalen ontstaan van een midlife-situatie. Crisis vind ik een negatief woord. De aanschaf van een Porsche, de behoefte aan een eigen zaak, emigreren naar een inspirerend land en omgeving, de zeiltocht op eigen kiel; een jonge Vriendin en de Flat in Parijs. TV-programma's zoals Het roer om bevestigen mijn waarneming. Ik pik graag van alles wat mee, hoewel ik een jonge vriendin in Parijs een wat vermoeiende aangelegenheid vind. Parkeren in Parijs is een crime tenslotte.

Wat ik ook heb gedaan is terugzoeken van oude vrienden en vriendinnen vanuit het verleden. Vriendinnen waar ik als puber hopeloos verliefd op was maar dit niet durfde aan te geven. Vriendinnen die aanmerkelijk rijper waren in de ontwikkeling als ikzelf. Dat ging zo op die leeftijd. Velen heb ik teruggevonden dank zij het internet en tijdens een reunie van mijn middelbare school weer in de armen kunnen sluiten, zij het slechts kort. Mijn supergirls van vroeger zijn geevalueerd tot supermoeders met een eigen carriere en eigen gezinsleven. En de binding van vroeger is er uiteraard niet meer. Iets anders is hier voor in de plaats gekomen, ik kan alleen niet omschrijven wat.

Ook heb ik onder andere tijdens de reunie gezien dat dierbaren uit verleden en heden een ontwikkeling hebben doorgemaakt en aan het doormaken zijn waar het niet altijd rozegeur en maneschijn is. De bloedmooie, akelig rijke (in mijn ogen) vlinders van vroeger zijn rijp voor een container botox en psychiaters kunnen het werk ternauwernood aan. We zijn allemaal op zoek naar ons ideaal en onszelf. Dit is de keerzijde van de medaille. Was ik vroeger een vrij anonieme persoonlijkheid op school (ik zat op een behoorlijk rijkeluiszoontjesgehalteschool), tijdens de reunie voelde ik mij stevig in mijn schoenen staand. Dit gold ook voor mijn goede, doch verlegen vriend die ik de rest van de dag niet meer heb gezien. Hij had het te druk met oude relaties van vroeger.

Opvallend vond ik dat ik vaak de vraag heb gekregen of ik nog zo druk met muziek bezig was. Vroeger speelde ik veel dwarsfluit op school tijdens bruiloften en partijen. Er is dus toch iets van mij blijven hangen. En ik denk wel eens, als ik het allemaal kan overdoen, hoe zou ik het dan gaan doen? Voor de latente fans: de fluit ligt gepoetst in de kist en behoeft dringend restauratie. Dat geldt ook voor mijn techniek en toon. De fluitist van vroeger word ik echter nooit meer. Er is geen man overboord. Teslotte heeft BZN vandaag ook besloten te stoppen. En de wereld draait ook gewoon door.