Daar aan de kust... de Zeeuwse kust...

Altijd heb ik een gevoel van medelijden gehad met de brave huisvaders, veelal gezeten in een Duitse automobiel waarvan het merk begint met een O (ik realiseer met dat er ook 4-letterige Duitse merken beginnen met een A) waarbij de achterkant is getooid met een sticker. Precies, boven het 1.6i logo. Avonturenpark Hellendoorn. Of Bobbejaanland. Of Camping Noordeloos. Of erger. Walibiland. De vaders achter het stuur tonen een soort gelatenheid richting de buitenwereld. Zoiets van... mijn leven is nu definitief voorbij. Ik moet naar Walibiland. Met mijn kroost. Waar waren de tijden dat we spaarden voor een open Porsche met het plan in Parijs de bloemetjes buiten te zetten. Misschien praat ik hier voor mezelf. Ook in huize ZeeWier heeft de Porsche tenslotte plaats moeten maken voor de stationcar. Met 5 zitplaatsen. En heeeeel veel ruimte. Want met 2 kinderen moet je er vooral voor zorgen dat je niets maar dan ook niets vergeet als je een weekje weggaat. De tijd dat 4 tandenborstels volstonden is helaas voorbij.
En wilden ook weg. Het volledige WorldWideWeb is afgegraasd op zoek naar 4 vliegtuigstoelen richting de zon. Ik kom er eerlijk voor uit. Het is mij niet gelukt. RSI van het zoeken. Smekend aan de balie bij reisburo's mocht ook nu niet baten. Het was namelijk carnavalsvakantie en iedere normale Nederlander wil dan -terecht- zover mogelijk weg van Nederland...
Ten arre moede op zoek naar een huisje in Zeeland. Daar aan de Zeeuwse Kust... zong Blof al eens. Daar moest het maar gebeuren. Roompot Marina. Neeltje Jans, Zeelandbrug en Sauna in huis. Kost geen drol. Dat geeft al te denken.Maarrre... daar staat wel iets tegenover. Er moest wel een Roompotsticker potdomme op de voorruit worden geplakt. Ja, de ruit van mijn door mijn werkgever beschikbaar gestelde 4-letterige Duitse auto beginnend met een A. In de Saab passen immers alleen maar 4 tandenborstels en 4 onderbroeken.
Zeeland is mooi. En koud en nat. En er wonen aardige mensen. En het visrestaurant was niet best. En de Audi was boos. Boos om de sticker en boos om het feit dat dit de laatste week was dat ik haar mocht koesteren. De hele weg heeft ze hortend en stotend haar protesten laten horen. Het werd beter toen ik liet vallen in het gesprek dat Eurodisney ook had gekund. In de sauna met Goofy. De gedachte alleen al.
De foto bij dit chaotische verhaal. Dit is een vuurtoren. Kilometers hebben we gereden om deze vuurtoren te vinden, Staat midden in een woonwijk. Kijkt over de duinen heen. Vuurtorens intrigeren mij. Stel dat je dagen, zo niet weken op zee zit. Op een gegeven moment vertrouw je alle electronische speeltjes niet meer. Probeer je dan het gevoel voor te stellen het moment dat je de stralen van een vuurtoren in de verte ziet. Je telt, controleert met de kaart, meet de hoogte, ja echt waar, met een sextant, telt opnieuw en zet een kruisje in je kaart. Daar ben je. Inderdaad, de GPS bevestigt het kruisje maar dan toch.
Liefhebbers opgelet: Fl(2+1)15s58m30M West Schouwen