Loyly in de SureThing

De oplettende kijker zal bakboord achter een eigenaardig roestvaststalen paddestoeltje vinden op de Sure Thing. Voor alle duidelijkheid: dit is geen satellietschotel voor het onvermijdelijke RTL4 programma aanbod. Neen, dit is de afsluitbare schoorsteen van het verwarmingssysteem van de Thing, een nieuwe aanwinst die sinds februari dit jaar deel uit maakt van de technische inventaris. In het kader van de tropische temperaturen van afgelopen week leek mij dit een passend onderwerp voor deze blog. Immers, het bewijs is opnieuw geleverd: indien er een kachel aanwezig is, zal de buitentemperatuur aangenaam hoog zijn. Is het u niet opgevallen dat afgelopen winter ronduit een zachte winter was? Februari in een t-shirt in de achtertuin? Welnu, houd rustig rekening met een totale klimaatverandering. Vreemd is overigens dat de regen bleef vallen ondanks de aanschaf van gore-tex zeilkleding. De vorige zomer was een frisse zomer. En de oorzaak is niet moeilijk aan te wijzen. Wij hadden nog geen kachel. Haha! maar nu wel. En wat voor een! Via het Marktplaats geweld hebben we een Wallas 3200 heteluchtkachel weten te bemachtigen. Loopt op petroleum en grote ventilatoren blazen de hete lucht in de kajuit en de achterkajuit waar de Schipper en Schipster de echtelijke sponde hebben geconfigureerd. Kenners weten dat de Schipster graag een aangename temperatuur als omgeving wil hebben dus de kachel is ruim gedimensioneerd. Maar nu komt het aardige. Ik heb geen idee of de kachel in staat is de kajuit tot op sauna temperaturen op te warmen. De zon wist het afgelopen week tot 34 graden te brengen in de voorpiek en de kajuit, nu is de beurt aan de Wallas dacht ik zo. Sinds de kachel ready-to-go is hebben we geen ijsberen mogen begroeten. Dus de ultieme test moeet wachten tot de winter.
De installatie van de kachel heeft mijn gang naar de Hemel hierna overigens tot een twijfelachtige reis terug weten te brengen. De aanschaf van koppelstukken en overige appendages waren net zo duur als de hele kachel, dus de leverancier heb ik heel wat nare eigenschappen toegewenst, maar het wringen in bochten om alles op zijn plaats te krijgen heeft nogal wat kernachtige uitspraken ontlokt die niet goed zijn voor mijn eeuwige ziel. En voor mijn rug. Je moet wat over hebben voor wat warmte in de kajuit. En het kost ook behoorlijk wat ruimte. Een kledingkast is nu een stookhok. En de geisoleerde heteluchtleidingen nemen een halve bakskist in gebruik. U mag raden wie straks zijn spullen op de kant mag laten staan, omdat er geen ruimte meer is.

Maar het ergste van alles was het boren van het gat waardoor de paddestoel-schoorsteen moest worden gemonteerd. Ik moest met een cirkelboor een gat van 75mm doorsnee boren door.... het teak dek wat door timmerman Huub zo mooi is gelegd. En door het polyester natuurlijk. Sidderend hebben we wel 10 keer nagemeten of de locatie klopte. Met trillende handen werd het centreergat geboord. Het klopte allemaal. Na 5 minuten boren met een gloeiend hete boor viel het stuk teak met polyester (totale dikte: 16 mm) naar binnen. Het is volbracht. Opa Nico kan trots op mij zijn en op zijn cirkelboor.

(Loyly is overigens opgieten van vloeistof op de kachel in een sauna waarbij de een of andere gek met handdoeken gaat zwaaien om de warmte te verdelen...)