To BBQ or not to BBQ - That's the question

Barbecuen is een ingewikkelde manier om gemarineerd vlees eetbaar te maken in de buitenlucht. Eigenlijk heb ik een ongelooflijke hekel aan barbecuen. Niet dat het resultaat mij niet aanstaat; integendeel. Een goed geroosterd stuk vlees met een mooi glas rood erbij , daar gaan de pretoogjes wel van glimmen en kan de broekriem wat losser worden gezet. En niet getreurd, als het bakken wat te lang heeft geduurd, dan kunnen we de Van Bommels weer gereed maken voor een volgende 2000 kilometer wandelen door het stuk vlees onder de zool te spijkeren. Nee het gedoe er om heen. Aansteken, wapperen, wachten op grijze kooltjes, schoonmaken van het rooster, noem maar op... Ooit is de traditie ontstaan dat op mijn verjaardag, zijnde 1 januari, het Barbecue-seizoen wordt geopend. Nee, dat is niet raar. Als je het vuur maar hoog genoeg opstookt smelten de sneeuwvlokken gewoon voordat ze op het vlees vallen. En ook aan de vleestraditie kan niet worden gesleuteld. Mijn achtergrond verraadt het al: het moet saté zijn, met saté-saus en groentes voor de vitamines. Tenslotte wil je het jaar goed beginnen. Dat begint al met het rijgen van ca. 200 saté-stokjes met eigen gemarineerd saté-vlees op oudejaarsavond. Gaat elk jaar sneller. Een tip van de sluier: een belangrijk ingredient van de marinade is knoflook. De rest blijft geheim. Maar nog belangrijker is het werk van de Kokki. En dat is een van de gasten die meende te komen om mijn wijnvoorraad te doen slinken echter letterlijk van een koude kermis thuis komt. En dat voor de komst nog niet wist! Haha! 200 stokjes draaien boven een houtskoolvuurtje terwijl de sneeuwvlokken om je heen neerdalen. Gelukkig groeien de kinderen inmiddels op zodat de rolverdeling kan worden aangepast- mooi woord hier: -rolverdeling- oftewel stokjes rollen. Ook hier overdrijf ik niet. Dit frisse ritueel wordt al minimaal 10 jaar toegepast. Ik heb al begrepen dat, mochten wij ooit besluiten met oud-en-nieuw ons in het buitenland te begeven we de sleutel gewoon onder de mat kunnen verstoppen en de gemarineerde sateetjes in de koelkast klaar kunnen leggen. De rest vindt zijn eigen weg wel.

Afgelopen weekend waren echter de festiviteiten weer volop aanwezig. Dochter Iris vierde haar verjaardag en nichtje Nina werd 1 jaar. Daar moet op gebarbecued worden! En zo repeteerde het vaste ritueel tijdens verjaardagen zich opnieuw. 1 keer thuis en 1 keer in het Sonsbeekpark waar de veldkeuken gewoon werd opgebouwd. We zijn voor geen kleintje vervaard tenslotte. 2 dagen sateetjes achter elkaar en niet te vergeten chicken wings. Het leven is een groot feest. September is zoonlief jarig. Ik kan niet wachten. Morgen gaan we weer Atkins-en.