Lieve Marc

Marc reken ik tot mijn vriendenkring aangezien ik hem al heel lang ken en de weinige keren dat we elkaar ontmoeten zijn mooie, leuke en onderhoudende momenten. Onregelmatig komen Marc, Gerard-Jan, Martin, Jan en ik samen om het Directieoverleg met een mooie maaltijd een feit te laten zijn en waarin we de Belangrijke Zaken des Levens bespreken. Marc en zijn Maria zijn zwanger. Overigens als laatste in deze Directie samenstelling. Inmiddels is de rest reeds Opa of hebben de kinderen de leeftijd dat we moeten oppassen dat het geen comazuipers worden. Of alleen de wereld rondzeilen zoals ons Zeilmeisje Laura Dekker op haar Guppy (zie de foto).

Opa Jan en ik menen dat Marc de nodige goede tips moet hebben om zijn aanstaande vaderschap in goede banen te leiden. Dit doen we per mail. In deze blog beperk ik me tot mijn eigen correspondentie. Opa Jan mag ook best wel zijn eigen blogs bijhouden vind ik. O ja, Opa Jan heeft een witte Iphone (net als ik) en Gerard-Jan een zwarte. Dat verklaart de sneer in de brief aan Marc.

Lieve Marc,

Ik heb even tijd moeten zoeken om je te antwoorden. Dat komt omdat de agenda van de kinderen mijn leven bepalen. Wat ik daarmee bedoel? Dat legt zichzelf uit over een jaar of 8.

Gefeliciteerd met Jullie Zwangerschap. Ongetwijfeld komt Opa Jan nu brommend uit de hoek met de boodschap dat Maria zwanger is en niet jij. En dat hij mij dat best wel een keer wil uitleggen hoe het werkelijk zit. Zoiets als: je kind groeit in de buik van de moeder. Dus zij is zwanger. Dus jij niet. Fysiek gezien zal hij het bij het juiste eind hebben. Maar aan de andere kant is het nu zaak om je de consequenties en juist handelen toe te lichten.

Gefeliciteerd want je hebt nu de ultieme middelen in handen om business cases thuis zeer snel approved te krijgen. Smeedt het ijzer als het heet is. Zo werkt het bij amerikaanse bedrijven, en zo werkt het nu ook bij jou thuis. Het eerste bewijs dat je zoon je beste vriend is. Als jij nu zegt dat je de beste digitale fotocamera die er te krijgen is (De Nikon D3, ik help je wel, kan ook filmen ), wil kopen omdat je het prille leven van je spruit voor eeuwig goed wilt vastleggen zonder concessies, hiervoor ook een MacBook Pro nodig hebt om de foto's te kunnen omzetten naar glossy albums en een iPad 2 voor het showen van de foto's aan Maria's vriendinnen , dan word je door Maria uitgezwaaid op weg naar de Wall of de Mediamarkt om de creditcard eens goed leeg te schudden zonder nadere tekst en uitleg. Had je een half jaar geleden niet aan durven denken. Als je daar dan toch bent kun je ook een WITTE iPhone voor jezelf aanschaffen. Waarom Wit? Omdat dat een androgyne iPhone is waarmee je ook je zachte kant laat zien. Komt later in de mail weer terug dus houd deze vast. Dat moeten wij mannen toch eens leren. De zakelijke zwarte testosteron uitvoering is feitelijk een signaal aan de buitenwereld dat wij niet van Venus komen...

Op zo'n moment stap je gnuivend in je mooi gelijnde BMW Coupe op weg naar het mekka voor de moderne man en mijn welgemeend advies aan je: geniet van de rit. Voorlopig is dit namelijk je laatste Coupe, laat staan Cabrio die je zult bezitten. De volgende auto zal minimaal een Stationcar of erger: een MPV worden. Ik ben destijds beland in een Espace. Is dus ook mis gegaan. Inderdaad vanuit een 944 via een 406 Coupe uiteindelijk in een ruimte wonder op wielen. Met plakplaatjes op het raam. Baby am Bord op de achterklep. Inmiddels durf ik al weer stiekem naar 308's en 328's te kijken maar ik ben ook al weer 9 jaar verder in het proces en ik wil ook weer de macht terug. Nee, ik lach je niet uit als je in een Opel Zafira komt voorrijden. Of een VW Touran. Dit zijn praktische bolides waar de door Opa Jan benoemde Maxi-Cosi en Maxi Taxi in kan worden opgeborgen zonder problemen. En geloof me maar als ik je zeg dat een opgevouwen McLaren (die hadden wij) niet in de kofferbak van een 911 past. Want daar past niets in. En hoe dit ruimte fenomeen nou tot stand is gekomen... ik weet het niet. Vroeger, een jaar of 40 geleden hadden mijn ouders een Simca 1100. Daar gingen we met z'n 4-en mee naar Parijs compleet met een tent en spullen om de meegenomen aardappels te koken. Mijn zusje en ik hadden ieder 1 tas waar alles voor een week in moest. En dan bedoel ik echt alles. Gelukkig had ik ook niet zo veel in die tijd.

MIjn kids hebben toch een iets andere aanpak gekregen. Als we een avondje op pad gingen moest er mee: Een campingbed (opvouwbaar) een slaapzakuitrusting, een opvouw aankleedkussen, de maxi cosi, een hutkoffer vol met rompertjes, luiers, snoetenpoetsers, billendoekjes, en desinfecterende zooi in een flesje, een melkopwarmapparaat, een batterij flesjes, spenen en vulbekers met poeder en flessen Spa blauw voor het aanmaken. Potjes met fruithapjes met de door Jan genoemde design-lepels Knuffels, en doekjes om kwijl en snot te verwijderen ontbraken ook niet. En dit is de uitrusting voor een enkel avondje. Inderdaad.... een A6 Avant vol met zooi. Ik bespaar je de details van onze vakanties naar de Canarische Eilanden waar genoemde bill of material een keer of 6 uitgebreider was. Was trouwens altijd wel erg leuk, met een baby op het strand...

Jan heeft het niet genoemd, maar maak je vast weerbaar voor het volgende gevecht wat je gaat verliezen. ALLES voor een baby is onbetaalbaar. Maar wordt toch sluimerend naar binnen gehaald zonder dat jij het in de gaten hebt. OOOhhhh.. wat schattig... toch? Wij hadden mazzel: wij hadden van mijn vriendenclub de jongste kids en alle kleren die soms maar 1 keer waren gedragen zijn via onze kinderen en dan nog via mijn zus uiteindelijk bij de Voedselbank terecht gekomen. En ik lieg nu niet: mijn kinderen hebben Armani, Versace en Ralph Lauren designer kleding gedragen. En niet van mijn creditcard want rompertjes van de Hema die na 3 maanden weer weg kunnen doen het niet minder dan de specialties van Le Petit Bateau. Zeilende Snobvrienden van mij hebben zelfs professionele zeilkleding voor hun zoon van 7 gekocht die er na een kwartaal al weer uitgegroeid was, naar ons doorgeschoven. Mijn zoon van 9 draagt dus een Imhoff Gore Tex jas aan boord. Kost 300 piek.Met een automatisch Secumar reddingsvest van een honderdje of 4 uit weer een andere vriendenclub. Als het regent vlucht hij overigens weer naar binnen dus die jas is eigenlijk nergens voor nodig.

En toch zul je merken: jouw zoon zal je op een gegeven moment zien kruipen met kleine Pumaatjes aan en een Lacoste polootje op een GS Raw broekie .En die 300 euri heb jij betaald. Ratio versus Gevoel. En jouw Profuomo overhemd zal nog even in de winkel moeten blijven hangen...

Maar nu komt het mooie van deze mail: ik ga je het ultieme kado voor jezelf beschrijven. Dat is de MaxiCosi draagzak. Ja, die is ontwikkeld voor papa's. Een ingewikkelde stellage die je op je borst draagt en waarin je zoon zit/ligt en naar jou kijkt terwijl jij flaneert door de stad op een donderdagavond. Je kind heeft een typische geur die je heerlijk vindt en als bij-effect heeft dat je weinig eau de toilette gebruikt in die periode. En die geur prikkelt je neus als je door de stad loopt en zorgt dat je er, ondanks de wallen onder je ogen, want van slapen is geen sprake meer en van het leukste bedgebeuren helemaal niet meer, zielsgelukkig uitziet, werkelijk door de leukste jonge vrouwen wordt aangesproken of ze even mogen kijken naar je zak. Laat de hoop maar varen want het gaat om de andere zak die je draagt met je het mooiste kindje ter wereld er in. Uit ervaring, en ik mag dood neervallen als ik nu overdrijf, kan ik aangeven dat ik meerdere malen ben aangesproken door wildvreemde aantrekkelijke dames die ook wel zo'n kindje wilden. Ik heb wel in de verleiding gestaan natuurlijk. Tenslotte help je er iemand mee. Belangeloos. Egoist die ik ben: ik heb altijd nee gezegd... Onnodig om te vertellen dat je dan wel alleen met je kind op pad moet zijn.

Ik vrees dat Martin hier overigens buiten de boot valt met een tweeling: draagzakken voor 2 heb ik niet gezien, overigens ook nooit naar gekeken.

Marc, alle gekheid op een stokje, en hierna ga ik het politieke gevecht met Jan wel weer aan: Welkom in de 2e fase van je leven waarin alles anders wordt en je je huis, vrouw , tijd en auto kwijt raakt aan een klein roze schepsel met jouw ogen, neus en mond waarvan je vanaf het eerste moment zielsveel houdt en alles voor je betekent voor de rest van je leven. En al die kerels die nu meelezen via een witte of een zwarte iPhone zullen moeten toegeven dat ik het nu een keer bij het rechte eind heb.

Sent from my Blackberry... Sent from my iPhone (white) ... lulkoek. Gewoon vanaf de Mac.

Jeroen