Size Matters

Dit is het laatste gezeur wat ik zal ventileren over mijn beschouwingen van de vakantie. Ik word al een aardige ouwe zeur, vind ik zelf. Echter.... dit laatste onderwerp, voor ik het weer over de Zinnige Zaken zal hebben, is toch wel iets wat vele watersporters bekend in de oren moet klinken.

Reeds vele jaren bezoeken wij de diverse IJsselmeerhavens en Friesland. In mijn jeugd gebeurde dit tijdens vakanties op de boot van mijn ouders, de 8 meter zeeschouw de Nieuwe Sorgh. Een tocht van Stavoren naar Enkhuizen was een tocht der Tochten. Via de SSB-radio werd Scheveningen Radio (juffrouw Scheef) in stilte aangehoord. Boven Windkracht 5 geen vertrek. Tenslotte is een tocht van 15 mijl over het Woeste IJsselmeer waarbij op een gegeven moment geen vaste wal meer zichtbaar is geen Kattepies. In het verleden zijn hier immers zeeschepen vergaan. Kijk maar naar het monument van Urk. "Zij die zijn achtergebleven..." Buiten de pieren van de Vissershaven van Stavoren hees mijn vader de zeilen en we draaiden naar het zuiden. De Nieuwe Sorgh kon met haar diepgang van 80 centimeter over het Vrouwezand. En dat was maar goed ook want betonning lag er (nog) niet. En we wisten, 3 uur later bij gunstige wind konden we in de Vissershaven van Enkhuizen liggen. Maar het kon ook langer duren want als de wind ongunstig draaide moest er gelaveerd worden. Vooralsnog geen eenvoudige klus. Met een overwinnningsgevoel als hadden we een oversteek naar de Azoren gemaakt, voeren we uiteindelijk het laatste stuk door het Krabbersgat naar de Vissershaven. En daar legden we aan aan een collega zeiljacht waarmee de haven vol lag. Al je laat was , kon het zijn dat je over 13 schepen moest klauteren voor je aan wal was. Soms was dat gezellig want het was goed mogelijk dat je als Schip 6 een collega-durfal trof die ook de Tocht had gemaakt en dat schiep een band. De kinderen aan boord lieten zich in hun piraatjes en optimistjes zakken en roeiden de haven rond. En , dat klinkt ongelooflijk, met onze 8 meter schouw behoorden we tot de Grote Jachten in de Vissershaven. Vroeger was het namelijk heel normaal dat je je vaarcarriere startte in een 18 voeter Kolibri of Waarschip (Bijna 6 meter lengte). Met een buitenboordmotor. Kapitalisten hadden een 7 meter jacht met een klein dieseltje aan boord. De havenmeester kwam langs op de fiets en berekende 1 gulden de meter en dat werd als diefstal aangemerkt. En op de wal was een douche die kwartjes slikte. Dan kreeg je 2 minuten lauw water. Als je geluk had. En je kon verwachten dat het binnenste schip vroeg wilde vertrekken zodat de overige buren met veel touwen en krachtvertoon de vertrekker tussen de rijen door wurmde. Die dan vriendelijk werd uitgezwaaid.

Anno 2006 is er een boel veranderd. Stavoren en Enkhuizen liggen nog steeds op dezelfde plek. Vertrekken we tussen de pieren door, dan bekijken we pas wat het weer is. Ons zeewaardige jacht is gecertificeerd voor Oceanen. En dat is het IJsselmeer niet meer Vervolgens tikken we op de GPS navigator in waar we naar toe gaan en moeten moeite doen de betonning van het Vrouwezand vrij te varen. Per 100 meter is een ton geplaatst. Vastlopen is praktisch onmogelijk geworden hoewel het een aantal helden nog steeds lukt met hun 2.25 meter diepgang van hun Bavaria (ik weet het, dit is flauw). Vervolgens zetten we de autopilot aan en gaan rustig op het voordek de zeilen trimmen.
2 uur later zijn we aan de overkant. Rolfokje draaien we weg en de zware diesel wordt gestart. Want we hebben haast. Het is de race om de ligplaats, echter belangrijker: om een Walstroomaansluiting te bemachtigen! No Power, No Glory!!! Ik vaar de haven binnen en dan realiseer ik me eensklaps... ik ben bijna 11 meter lang maar ik moet zoeken naar een soortgenoot die dezelfde lengte heeft. Die zijn er niet veel meer. En de havenmeester, nu varend in een sloepje met een electromotor, roept ons aan dat we een schip van gelijke lengte moeten zoeken. Ja leuk, die zijn er niet meer. Je telt mee vanaf 36 voet. En wij zijn 33 voet. Meewarig kijken de Nieuwe Schippers naar onze Thing. Tsss... geen boegschroef. Dan kun je hier niet aanleggen. Daar kom je niet tussen. Blijkbaar bekijk ik zaken anders want het lukt meestal wel. Zonder geschreeuw en pikhaken. En zonder boegschroef... Wanhopig kijk ik rond... waar zijn de IF's, de Kwarttonners en de Drascombe's gebleven? 's Avonds met een kaarsje in de kuip? Nu zit iedereen met de schotel binnen naar de LCD-tv te kijken. Niemand wil DAncing with Stars missen... De TL-balken verlichten de kombuizen met de magnetronovens waarvoor je echt een aggregaat of walstroom voor moet inpluggen. Kinderen van Iris' leeftijd varen rond in Zodiacs met 8 PK viertakt buitenboordmotoren. Roeiriemen kennen ze niet. Roeien kunnen ze niet. Ik weet het, ook ik heb een koffiemolentje voor de Little Thing, maar ik mijmer nog wel eens terug toen ik nog moest roeien.

Mijn droom is altijd een Breehorn 37 geweest. Een schitterend gelijnd klassiek 37 voets zeegaand jacht waarop je kunt varen onder alle omstandigheden. Toch leek 12 meter een onbereikbare lengte voor een jacht in mijn beleving. Je kunt het nergens kwijt. En om een dergelijke schoonheid te beheersen, daar moet je veel ervaring voor hebben. Eerst leren schipperen en dan pas een echt Schip. Helden hebben op 8 meter Contessa's de wereld rondgezeild. In de haven liggen nu Puffins (mooi) en Bavaria's (niet mooi) van 15, 16 meter uitgerust voor een wereldreis die echter nog nooit zout water hebben geproefd. In de handleiding van de boot staat namelijk niet wat je moet doen als het weer verslechtert, pakweg halverwege Azoren.

In de Waterkampioen van deze maand staat een advertentie. Een 33 voet nieuw zeiljacht voor 80.000 euro. Met alles er op en er aan. Zoals een koelkast, een douche, 8 slaapplaatsen noem maar op. Extra hypotheekje en voor 300 eurootjes per maand is dit schip van jou. Over de zeewaardigheid en de veiligheid zwijgt de advertentie. Ik houd mijn hart vast als de hypotheekrente gaat dalen...

Liggeld in Enkhuizen: 1.80 Euro de meter. Zonder stroom. Een douche: 1 euro. Voor 6 minuten heet water....