Wit Zeilen

Een lange traditie inmiddels is een jaarlijks evenement wat we met een grote groep vrienden uit het verleden, heden en toekomst samen doen. De oorsprong is ontstaan vanuit een groep studievrienden uit Enschede waarmee we jaarlijks een zogenaamd Bruin Schip huurden en een weekeinde in Bacchus' en Aeolus' armen ons tegoed deden aan veel drank en sterke praat. Echter de evolutie en niet alleen de introductie van de Euro heeft het bruine zeilen inmiddels onbetaalbaar gemaakt. En als een dergelijk zeilweekend nou te vergelijken was met een cruise op de Love Boat, enfin laat u maar. Het is nog steeds zelf draaien aan de lieren en afwassen met een vaatwasser van het merk Lola. En groene gezichten als de wind en golven een beetje doorzetten. En daar zijn we inmiddels een beetje overheen gegroeid. De vijfdehandsjes zijn immers ook doorgegroeid naar een leasebak ter waarde van drie modale jaarsalarissen. Ook capucijners met spek zijn vervangen door toast met paling en gekoelde Chablis. En het oliegoed van 15 jaar geleden zit wat strak om de buik. Voor onszelf houden we de smoes voor dat de kinderen de oorzaak zijn van de verschuiving naar meer burgelijke activiteiten maar diep in ons hart weten we wel beter. Draaien aan de lieren, en met z'n 20-en op dezelfde pomptoilet zijn niet de favoriete werkzaamheden in het zuurverdiende vrije weekeinde. Zelfs het woord caravan is van de zwarte lijst gehaald. Alarmerende berichten worden bevestigd dat in de vriendenkring reeds een aantal van deze sleurhutten zijn gesignaleerd. Afneembare trekhaken ten spijt. Dus het zogenaamde bruine weekeinde is langzaam verwassen naar een wit weekeinde. En dat vindt plaats op een kampeerboerderij met professionele keuken en comfortabele bedden, douches en meerdere toiletten. En veel speelruimte voor de kinderen die de invulling van het weekeinde bepalen.
Gelukkig zijn een aantal zaken onveranderd gebleven de afgelopen jaren. De pannekoeken op zondag met de geheime ingredienten van Wilfried en Theo. Bij gebrek aan Berenburg is de keuze dit jaar op een ander geheime toevoeging gevallen. De sterke verhalen op de vrijdag en de zaterdagavond doen het ook nog steeds. De zang op aangeschoten momenten. En de enorme vaat die zich blijft opstapelen, keer op keer. En dit jaar is er toch iets mis gegaan.
Aeolus (de god van de wind) heeft besloten dit jaar een einde te maken aan de verwatering van het Bruine Weekeinde. En heeft het hele weekeinde in boosheid veel te hard geblazen. De uiers stonden scheef onder de koe. De stront woei van de dijken. Het woei zo hard dat de gehuurde Valken niet konden worden afgehaald bij het verhuurbedrijf. En dat is jammer, want zeilen was nog steeds een van de vaste activiteiten in het weekeinde. Zo is het weekeinde in een heerlijke rust maar zonder de verwaaide kapsels doorgekeuteld. Misschien moeten we toch maar een extra weekeindje in de nazomer plannen. Of iets met onze caravans gaan doen?