Te Land ter Zee en ....

Het was een mooie maandagmiddag zo in de laatste weken van het fiscale jaar. Dit zijn periodes waarbij de lucht van transpiratie slechts moeizaam door de ventilatie worden weggezogen. Stapels dossiers, overbelaste PC's en gestressde collegae. Vele lege bekertjes met koffie. Just an ordinary day at the Office. Op een dergelijk moment, waarbij je je serieus afvraagt of je voor dit vak op de Aarde bent gezet schuift Chef A. een stoel naast je en vraagt met een vriendelijke grijns of je het druk hebt.

Enige uitleg is op zijn plaats. Voorwaardescheppend medewerker A. is iemand die zonder blikken of blozen aan je durft te vragen of het buiten regent, als jij met een doorweekte Hugo Boss op de werkvloer verschijnt. "Nee, ik sta altijd met mijn pak aan onder de douche.." En dit is slechts een mild voorbeeld. Dus na zijn vraag heb ik even de tijd genomen om na te denken over een goed antwoord. En dat had ik niet op voorraad. Immers, ik had het druk. Ik kwam niet verder dan het open antwoord... "Hoezo..?"

"Dan gaan we wat leuks doen.." was het antwoord. "Zoals een stukje vliegen..". Ook hier hoort wat ondertiteling thuis. Chef A. is namelijk een ervaren piloot van sportvliegtuigen. Een dergelijk voorstel dient dan ook uiterst serieus te worden genomen. Op zo'n moment is de laptop in een paar secondes in de hibernate stand gezet. Neem van mij aan dat het afscheid van The Firm een kwestie van minuten was. Binnen afzienbare tijd reden we in A's gloednieuwe Fuenfer richting Viegveld Hilversum. Voor alle duidelijkheid: A. is niet de hoofdpersoon uit de vorige blog. Laat ik me beperken tot de opmerking dat ik met die bewuste hoofdpersoon niet snel in een vliegtuig zal stappen. Laat staan in een kist waarbij je schouder aan schouder zit.

Ik heb best wel veel in vliegtuigen gezeten maar dan met vriendelijke cabin crews die slidebars checken en elegant laten zien hoe zwemvesten moeten worden opgeblazen. Van dit alles was nu geen sprake, geen belastingvrije spullen, en geen dekentjes. Maar checklists, headsets en een stuurknuppels tussen de benen. En heel veel metertjes voor je neus die in een hoog tempo door A. worden uitgelegd. Omhoog met die kist. En dat gaat sneller dan je denkt. Voor je het weet draait de helse machine en hangen we aan de vleugels in de lucht.

Zij die dit nog nooit hebben gedaan: dit is iets totaal anders dan in een 747 naar Griekenland. De aarde is inderdaad rond (dit wisten we al van het varen op zee, echter dit is nog confronterender) maar het mooie is dat het land onder je zich ontvouwt als een kaart. En zij die me kennen weten dat ik niet kan .. kaartlezen. In het leger heeft mij dit reeds de nodige schrobberingen opgeleverd, tijdens ritten in de auto was dit ook altijd goed voor een extra aantal airmiles maar in een vliegtuig gaat het ook allemaal wat sneller. Na 3 rondjes van de zaak ( A. blijkt ook geduldig te kunnen zijn...) was ik in staat mijn eigen huis te vinden. En in tegenstelling tot Google Earth lopen nu je eigen kinderen zichtbaar in de tuin en zijn de mooie cabrio en de Sure Thing van bovenaf te bewonderen. En toen kwam het moment waar iedere kleine en grote jongen op hoopt..: het besturen van een vliegtuig. "You're in control..."
Neemt u van mij aan: het is niet te vergelijken met Microsoft Flight Simulator. Het is heel bijzonder te voelen dat een hele lichte beweging aan de knuppel een vliegtuig laat draaien waarheen je wilt in 3 dimensies. Op een dergelijk moment is het iets wat je direct op je shortlist van Acties Nog te Doen in dit Leven zet. Zo tussen Ferrari rijden en een maitresse in Parijs. Of het aanschaffen van een Koopmans 42.
In iets hogere mate als bij bijvoorbeeld zeilen moet je bij vliegen op duizend zaken tegelijk letten. En ik kwam hooguit tot 3 dingen tegelijk dus ik kwam nogal wat tekort. Maar het is een ongelooflijke sensatie. En hoewel ik wel eens last heb van hoogtevrees is dit in een vliegtuig absoluut niet aan de orde. Wel eigenaardig trouwens. Zo'n kist hangt ook maar van dun polyester aan elkaar.

Na een mooie tocht over het Markermeer, terug naar Hilversum. Het landen en opstijgen zijn zeker zaken die je mij beslist niet moet laten doen. Dan ziet een kist er na afloop nogal anders uit en helpen de safety instructions ook niet meer . Ook het radioverkeer is volledig onbegrijpbaar en lijkt in de verte wat op Engels - vergelijk het maar met een recept van een arts voor de apotheek - volledig onleesbaar maar het gaat altijd goed- Maar het gevoel een stuurknuppel in handen te hebben gehad.. de adrenaline gierde door het lijf.


Chef A, (binnenkort gaat het Chef er af, by the way) dank voor deze ervaring.

Inmiddels heb ik de flightsimulators weer geinstalleerd op de PC. Je moet tenslotte ergens beginnen...