Little Thing

Uiteindelijk is de teerling geworpen: Sure Thing heeft vanaf vandaag een dinghy. Gisteren hebben we, niet zonder de nodige logistieke hindernissen, de hand weten te leggen op een heel knus overnaads plestik zeilbootje vanzelfsprekend alleen tot nut voor de kinderen. Het kleine scheepje is van het type Walker Bay 10 en is van Amerikaanse makelij. Dit laatste is terug te vinden in allerlei disclaimers die zijn vermeld op stickers in het bootje. Zeilen is, mits ongeoefend , levensgevaarlijk! En je mag het bootje niet opeten want het materiaal is slecht verteerbaar. En zeilen tijdens een tyfoon of orkaan valt af te raden. Nadere inspectie van de waarschuwende stickers leverde niet op dat een rondje zeilen in de haven de directe dood tot gevolg zou hebben. Dus bevend tuigden we het scheepje, laadden de kiddo's in en den Schipper met de Trawanten voer trots een rondje in de havenkom van de Blocq van Kuffeler, angstig nagestaard door Moeder de Vrouw. Het leek wel Urk op maandagmorgen, als de vloot uitvoer.
En verdomd, het zeilt allemaal ook nog aardig. Loopt voor geen meter aan de wind, maar de ruime rakken, waarop een klomp met een zeil het ook altijd goed doet, met een keurige snor voor de boeg genoten we van de eerste zonnestralen van dit jaar en het geklots van het water. Vanaf nu kunnen we in tropische baaien achter het anker gaan liggen en per dinghy de proviand vanaf de kant halen. Zoonlief associeert het geheel als een Piratenboot en concludeert dat doodskopvlaggen en stokankers aanwezig dienen te zijn bij een volgende tocht, dochterlief beschouwt het als erg leuk, maar vissen is ook leuk. En 8 graden vindt ze aan de frisse kant.

Tegen alle regels zeilend de haven in. En we vinden een plekje naast het moederschip. Plastic fantastic. Een keer per jaar de hogedrukreiniger er op en klaar voor het volgende jaar. Dat is bij de Sure Thing iets anders. Voor de fans: het groen is van het dek. 

Tools and Gadgets

Sommige zaken probeer je uit je leven te bannen, echter de resultaten zijn er niet altijd naar. Ik geef het gewoon toe.. vroeger was ik een computernerd. Ik was hogelijk geintrigeerd door electronisch rekentuig en vooral het programmeren van dit spul. Klopt; ik droeg een bril, was 20 kilo lichter en had een legerpukkel op mijn rug met daarin een programmeerbare rekenmachine. Want daar begon alles mee. Ik brand maar eens los. Wat voor rekentuig heeft de revue gepasseerd. Kijken of ik het nog allemaal weet. De calculators: Een TI 51-III, Een TI 57, een Casio PB100 minicomputer, een Casio FX 502P, een HP 33E, een HP 32 S-II (nog steeds in gebruik) Een HP12 Financiele calculator, nog steeds op zoek naar een TI59, een MSX Computer met synthesizermoduul, een Atari 1040 ST met 20 Mb (!) Harddisk, een Macintosh Quadra, een Mac PowerPC, 2 Toshiba Notebooks, een HP Notebook, 3 PC's waarbij de laatste (deze dus) een MediaCenter is. U kunt het nog volgen? Stel het geval dat dat niet lukt: kom eens langs om the stuff te bekijken. Ik praat hier geen onzin: al deze high-tech equipment is keurig opgeslagen in huize ZeeWier. Veelal in de originele doos. Want we gooien nooit iets weg. Wie wil er niet een notebook (200 Mhz 486 processor) met Windows 3-11 met floppy op voorraad hebben?
Als de lach verdwenen is- we zijn er nog niet. Het programmeren van bovengenoemde machines had ik op een gegeven moment wel onder de knie. Tenslotte heb ik een aantal HTS'en gefrequenteerd en daar was programmeren een serieuze aangelegenheid. Daar werd ik niet uitgelachen en keek met hoog op tegen mijn 64 kilobyte MSX computer met BASIC interpreter. Hierop wist ik schaakprogramma's te programmeren. Later in turbo-pascal op de ST. Wat een mens niet bezig kan houden. Nu download je zo'n programma van de nieuwsgroepen... toch?

Ondertussen moest mijn leven een gecontroleerd karakter gaan krijgen. Met mijn ambities ontkwam ik hier niet aan. PC's zijn inmiddels gemeengoed geworden dus het moest anders kunnen. Dus kwamen de Organizers, later PDA's genoemd het huis binnen. Ga maar achterover zitten: Een Sharp ding (kapot), een Palm III, Psion Revo, Psion 5 MX, een Palm m515 , een Nokia Communicator 9210i (mijn Baksteen) en een HP Ipaq 5550. En al die zooi moet ook nog meegesjouwd worden. En opgeladen. En gevuld worden hetgeen discipline vereist...

Aha! U denkt dat mijn leven volledig georganiseerd is en mijn computerinfrastructurele omgeving snorrend en feilloos draait?

Mijn dagelijkse agenda is een papieren Succes Agenda met potlood. Doet het altijd. Passen visitekaartjes in en met een perforator passen ook recuutjes en kassabonnetjes er in. Ooit geprobeerd een velletje postzegels in een Ipaq te proppen? En de Revo rammelt na een valpartij. En de 5MX eet 2 batterijen per dag. Geen kwaad woord overigens over de Palm m515.

Toch ga ik mijn leven een wending geven. Dat doe ik per vandaag. En niet zonder moeite. Iemand belangstelling voor een Atari 1040 ST met Harddisk, Star NX 10 matrixprinter en 14" Z/W monitor? En stapels muzieksoftware? 

PD1ZEE

Trouwe fans hebben geklaagd over de verschijningsfrequentie van nieuwe weblogs. Ja, dat is nou eenmaak de keerzijde van een druk bestaan als medewerker van een grote Amerikaanse marktleider op ICT gebied. De afgelopen 6 weken is een totaal nieuwe wereld voor mij open gegaan. Niks eigen werkplek, niks eigen territorium - flexibele werkplekken en koele self-service applicaties om onmisbare zaken zoals laptop, voedingskabels, telefoons en dergelijke aan te vragen. Vroeger had ik collega's en alleskunners Eric en Martijn, die in staat waren te fixen en te ritselen. Het enige wat nu ritselt is mijn openstaande kraag want een das wordt niet gedragen in deze efficiente omgeving. Ik was ooit eens op bezoek bij een fabrikant van Amerikaanse Jeans die bij de ingang een bord had staan met de volgende tekst: Brains need Oxygen... don't wear a tie.." Ik vond hem meesterlijk. Mijn vorige werkgever keek hier iets anders tegen aan. Nadeel is wel dat ik bij mijn aflevering geen borsthaar heb meegekregen. Hier en daar piept een rudimentair haartje omhoog, maar het hangt niet uit mijn openstaande kraag. Met een das camoufleer je dat natuurlijk maar nu ga ik met de billen bloot, eigenlijk met de borst bloot. Ik las overigens ergens dat borsthaar niet trendy is. Als dat zo is ben ik een gelukkig man.

De zorgvuldige kijker herkent in de foto de zendmast in Flevoland van de AM-radio van de Nozema. Deze zender geeft zoveel straling af dat de koeien in de buurt lijken te zingen, maar dat zijn de oormerken die het radiosignaal oppikken. Deze zender staan als voorbeeld voor mijn eigen zenderpark wat in de achtertuin zal worden opgezet. Jawel, Papa Zee heeft zijn zendvergunning ,na het met gunstig resultaat afronden van een examen. Vanaf nu ga ik door het leven met de roepletters Papa Delta 1 Zulu Echo Echo. PD1ZEE. En nu moet er natuurlijk een dikke zender met dito antenne in de achtertuin. Niet zo'n lullig bakkie met breakie breakie erop. Neen, het Grote Zenden gaat nu beginnen. Hallo Bandoeng! Dit is Veroooonica...
Jammer is dat mijn wederhelft mijn enthousiasme niet deelt. In de praktijk zal dit betekenen dat de antenne zal bestaan uit een achterstag van de Sure Thing en de zender zich in de navigatiehoek zal bevinden. En geen 40 meter hoge mast in de achtertuin, getuid met draden richting de buuv. Om eerlijk te zijn, ik ben best wel een beetje trots op het feit dat ik nu toch een legale zendamateur mag worden.

Tussen de bedrijven door is afgelopen weken ook de aanleg van de heteluchtverwarming afgerond in de Sure Thing. Een hele klus maar nu is het een kwestie van gloeien, starten en bidden dat het helse geweld opstart. En 10 minuten later komen de eerste flarden hete lucht uit de luchtleidingen. Dit schrijvende realiseer ik me dat ik ben vergeten gisteren de schoorsteen waterdicht te draaien. Dus als het niet gaat regenen is er niets aan de hand. Mooie smoes om even bij de dame langs te gaan.

En tenslotte...

Olie peilen, koelvloeistof peilen. Waterpomp afdichten. Inlaten openen. Gloeipluggen controleren. Diesel filter aftappen, dieselolie oppompen, gloeien, 2 seconden starten, gloeien en de diesel van de Sure Thing is weer volledig operationeel in bedrijf. Even een onregelmatige voorjaarsstart maar na 2 minuten als een naaimachine. Bij deze is het voorjaar weer begonnen.