Ik heb ALTIJD gezegd...

De fraaie Fuenfer draaide de parkeerplaats op. De parkeerplaats bood altijd dezelfde ruimte op dezelfde plek. Een glimlach trok over het gelaat van de man. Dat had hij toch maar mooi voor elkaar gekregen. Een parkeerplaats zonder dat daar een bordje voor nodig was. Hiervoor waren jaren strijd nodig geweest. De inzet navenant. Maar angst doet regeren. En zie het resultaat.
Op de parkeerplaats bleef de man nog even zitten. Het was altijd druk onderweg op maandagmorgen. En toch moet je op tijd proberen te komen, hoewel hij - de eindverantwoordelijke? Men mag op hem wachten. Tenslotte dwingt dat respect af. Nog een Marlborootje voor het circus begint. Het vlammetje licht even fel op. De scherpe rook mist haar uitwerking niet. De trillende vingers tikken de as in het overvolle asbakje van de mooie auto. Tja, het is wel een circus geworden. Om hem heen staan de dure leasebakken opgesteld. Dat was vroeger wel anders. Dan moest je je auto en je status gewoon verdienen. Bellen, duwen, werken en doorzetten. Daarmee haal je de beste deals binnen. Iets wat hij eigenlijk alleen zelf goed kan in de organisaie. Als je nu bij The Firm binnenkomt, dan staat -ongelooflijk- de luxe middenklasser voor je klaar. Nog geen pepernoot verdiend en al een auto van een jaarsalaris!
In het spiegeltje van de zonneklep ziet de man zijn felblauwe ogen in het zonnebankbruine doch getekende gelaat. De ogen staan dof. De vermoeidheid is af te lezen. Zijn kapsel zit nog goed ondanks de rijpere leeftijd. Maar het lichaam is aangetast door de tijd en dat komt in de ogen terug. Dat valt niet te verbergen.

De man zucht. Maandagmorgen. Pipelineoverleg. Elke week weer. En altijd hetzelfde. Alles doen de jongens fout. En ze willen niet luisteren naar de ervaring van een ouwe rot. Tenslotte kan er maar een verkopen en diens ogen kijken de man in de spiegel aan. En het gekruip..! Onbewust gaat er een huivering door de man. Ja baas, nee baas, natuurlijk baas, altijd baas... even lichten de blauwe ogen op. Hij heeft ze nodig. Voor het proces. En het kruiperige is toch wel lekker. De kick van de Macht. Maar het closen van de deal - dat kunnen zijn jongens niet. Dat moet hij altijd zelf doen. Zijn jongens. Er zijn er niet veel meer over...

Nog een jaartje. Dan is het voorbij. Even sterk zijn, nog. Op het moment dat de man opstapt moet het fundament het pas begeven. Dat is de timing en het mag niet eerder! Zijn vertrek moet de start zijn van de ondergang! En de stappen zijn gezet. De man kijkt even op de gouden Breitling. Kan nog wel, een sigaretje. Laat ze maar wachten. De woefdrams. Eigenlijk heb je helemaal niets aan ze.

In een jaar een kwart van de mensen opgestapt. Goed werk. De rest van het fundament toont al behoorlijke kenmerken van betonrot. Dat is ook wel nodig, anders valt het bouwsel niet om. En dat moet. De sterke schouders zijn allen goed terecht gekomen en duwen flegmatisch tegen het beschadigde gebouw. Van alle kanten. De Ondergang dreigt. Maar het MAG NU NOG NIET VALLEN! Peinzend kijkt de man naar de ingang. Klopte de timing wel.. het lijkt nog goed te gaan. 1 deal gewonnen tegen 4 verloren. Heftig, maar niet onoverkomelijk. Toch maat iets meer druk op de organisatie zetten. Even de agenda´s van de verkopers laten checken door de PA. Beetje pushen, goed voor de verkoop. Big Brother is Watching You. Niet verwacht dat al die Afvalligen overigens zo goed zijn terecht gekomen. Waren toch beter dan de man had gedacht. Achteraf toch wel goed geweest deze mannen en vrouwen te laten gaan. Het Plan moet nu lukken.
Kijk, daar gaan ook klanten door de glazen deur naar binnen. Beetje wegzakken nu. Klanten moet je ontlopen. Als directeur wil je niet lastig worden gevallen door het Operationele Niveau. De Klantendag is daar goed voor. Niet nu. Maar daar zijn truuks voor, uitgevonden door de Ouwe Vos zelf. Glimlachend pakt de man zijn Nokia Communicator uit de binnenzak van zijn perfect gesneden pak. Als je die aan je oor zet en binnenloopt zal niemand je storen. Als de Man belt is het Belangrijk. Het gaat allemaal om de perceptie.

Even voelt de man een steek door zijn lijf op het moment dat hij uit de auto stapt. De gewrichten spelen weer op. Nog een jaartje.. als ex-duursporter weet hij wat afzien is. De Trumi rolt achter de man aan.
Nog een jaartje.



Een jaar en 25 dagen geleden heb ik mij in een nieuw avontuur gestort bij een van de topspelers in onze IT wereld. Ik heb er geen seconde spijt van gehad.