De Weg Kwijt... wat nu?

Deze foto is het laatste wat ik over mijn Audi kwijt wil. Veel is er inmiddels over haar geschreven en met moeite probeer ik haar uit mijn herinneringen te wissen. Ik ontdekte dat ik geen actiefoto's van haar heb genomen. Deze foto heb ik - zonder toestemming overigens - van een bevriende website geplukt. De foto is overigens authentiek. En het bewijs dat zonder schroom de motor tot onaanvaardbare performantie is gedwongen. Sexuele intimidatie is hier niets bij. Een versnelling verder zou de snelheidsbegrenzer haar werk hebben gedaan. Ik vraag me ook af of ik met deze foto geen burgerarrestatie kan uitvoeren. Immers, het bewijs is onomstotelijk bewezen. Mijn Audi is gedwongen over haar grens te gaan.Toch maar eens een emailtje naar mijn juriste sturen.

Zij die mij beter kennen weten dat ik in staat ben in mijn eigen straat nog te verdwalen. Veel grappen zijn hierover reeds gemaakt tijdens de vele festiviteiten die ik, uiteraard tegen mijn zin, heb meegemaakt. Tijdens mijn Militaire Periode stond ik ook bekend als de Vaandrig die de Weg Kwijt is en Niet Kan Kaartlezen. Bij verplaatsingen met voertuigen is dat niet zo heel erg. Maar als het een marsroute per voet betreft en de groep mag door mijn gebrek aan postduifzintuigen een klikje of 5 omlopen moet ik toch echt wel terugvallen op de hierarchische structuur om de vrede te bewaren. Raar is dat op het water mijn ingebouwde sextant aanmerkelijk beter werkt. Feilloos weet ik de mooiste aanlegplekjes te vinden en bijna zonder kaart kruis ik het IJsselmeer over.

Anno 2000 maakt de techniek dit hiaat draaglijk. De BedrijfsVolvo werd uitgerust met een onduidelijk sprekende mijnheer in het dashboard die ook na volledig foute afslagen rustig bleef en mij na "Keer om indien mogelijk..." weer op het rechte pad wist te krijgen. Bij dergelijke gadgets denk je niet na over updates en upgrades. Nieuwe plaatsen en wijken staan natuurlijk niet op de bijgeleverde software, precies, die moet er los bij worden gekocht. Als verkoper van software verkoop je onderhoud (maintenance) zonder blikken of blozen. Als je zelf de Navtech data CD ad. 130 Euro erbij moet kopen is Leiden in last.
Na de Volvo kwam een automobiel voorbij zonder electronische Lispeltuut (zie Pluk van de Petteflet van Annie M.G. Schmidt) . Dus kwam er een Pocket PC in met Bluetooth GPS aansluiting en veel patches die noodzakelijk bleken voor een correcte werking. Een hele bos draden over het design-dashboard werd er gratis bijgeleverd. Nadeel is dat het spul perfect werkt op weg naar de boot en andere plekken die je in volledige dronkenschap geblinddoekt kunt vinden, maar op weg naar een belangrijke afspraak blijkt TomTom toch wat moeite te hebben met de NMEA protocollen van de GPS en vice versa. Kortom, ik had soms geen idee waar ik was, maar wist wel heel goed dat ik al dan niet te laat bij mijn afspraak zou zijn, waar dat ook mocht zijn. Alsjeblieft, blijf werken, heb ik vaak gebeden. Het is tenslotte Microsoft technologie. Er komt een dag dat ik een blauw scherm krijg...
Mijn eerste werkdag bij mijn nieuwe werkgever op een onbekende locatie was de dag. Probeert u eens in te denken wat mijn gevoel was toen het blauwe GPS-lampje uit ging en niet meer aan wilde. En TomTom veranderde direct in DomDom want die wist het ook niet meer. Deodorant hielp niet meer. Hoewel het vroor ontstonden natte plekken onder mijn oksel. Met trillende handen greep ik naar mijn telefoon. Ik moest nieuwe collega Hans bellen met de vraag waar ik moest zijn. Hans bleef heel aardig en correct maar ergens in de verte hoorde ik een geamuseerd lachje. Een lachje waar ik geen weerwoord op heb. Hans routeerde mij keurig naar de locatie. Maar ik was te laat.

Een dag later heb ik een TomTom One gekocht. En een wegenkaart.

Freude am Fahren - l'histoire se repete...

Een paar dingen blijven je als man altijd bij in ons turbulente leven. Het eerste vriendinnetje waarmee De Daad werd uitgevoerd, maar nog belangrijker is ontegenzeggelijk de Eerste Auto. Het vijfdehandsje waar je kilo's autowas op smeerde, die elke week trouw een wasbeurt kreeg, die van binnen werd uitgezogen en rook naar Kek, waarmee de versleten stoelen waren schoongemaakt. Waar je het oliepeil wel van controleerde in tegenstelling tot het peil van de onbetaalbare leasebak waarin je tegenwoordig jezelf nonchalant verplaatst. Wees eerlijk, enig idee waar de peilstok zit? Wat is dat, een peilstok? Daar heb ik een metertje voor. Zit in het Business Manager Executive Exclusive pakketje wat je hebt uitonderhandeld bij de dealer en waarmee je fiscale bijtelling naar boven weet af te ronden.
Mijn eerste Bolide was een Eend. Precies, met een hoofdletter. De officiele typeaanduiding was 2CV6 Club. Toen ik de Eend in eigendom had diende ik het Vaderland door in de wapenrok mijzelf richting Oirschot te verplaatsen voor mijn aandeel in het Gevecht jegens de Vijand. Op dat moment begreep ik ook waarvoor ik het thermo-ondergoed en de voering van de gevechtsjas moest gebruiken die in mijn militaire uitrusting zat. De Eend lekte als een mandje en de verwarming was gemaakt voor gebruik in de woestijn. De hoge schoenen waren nodig in het niet ondenkbare geval dat de bodem onder het Franse Gevaar weg zou zakken. Onbegrijpelijk dat het trouwe beestje mij van de rang van vaandrig tot luitenant trouw heeft gediend. Opa Nico heeft nog een nieuwe motor ingebouwd, een remmenrevisie uitgevoerd en een nieuwe bodem eronder gepopt. De APK heeft echter de nekslag gegeven. De eend is in Enschede naar haar laatste rustplaats gesleept. 34 PK op een gewicht van 600 kilo.
Daarna begonnen auto's in ons huishouden te komen die een betere nachtrust voor onze ouders verzorgden. Mariena zat in de buitendienst en van het eerste geld werd een VW Passat Variant Diesel aangeschaft met slechts 180000 kilometers op de teller en een 5e versnelling als optie. Nee, lieve kijkbuiskindertjes, geen stuurbekrachtiging - gewoon het fitnesspakket er op. En ook geen ABS, ESR, ASR, SRS, Toerrbo en zo. Detail: dat heeft de Ferrari F1 ook allemaal niet. Gewoon, 54 PK op 1200 kilo. Inderdaad, niet vooruit te branden. En dieselolie kostte nog 50 cents. Voor moderne begrippen: 23 eurocenten. En op een liter reed je 20 kilometers, weer of geen weer.
De autoevolutie in huize ZeeWier heeft veel fasen gekend. Veel franse bolides hebben voor de deur gestaan in de merken Renault en Citroen (goddank onderhouden door de dealers... altijd een gok of ie het deed), maar de betrouwbaarheid van de eerste 2 Volkswagens Passat kwam tijdens alle borrelpraat terug. Ook is een Krab-getunede Golf GTI een tijdje het transportmiddel geweest. Leuk, met roze wijzerplaten. Verbruikte meer olie dan benzine en de vierpuntgordels waren wat onhandig. De Baan-periode zorgde voor geregeld aparte en snelle, vaak Bayerische hightech machines. Tussendoor een jongensdroom weggepoetst met een paar benzineslurpers uit Stuttgart, een Saab met een werkende turbo en een geweldige Peugeot 406 Coupe met een forse hoeveelheid paarden onder de voorkap en een frans computersysteem dat het schuifdak opende zodra de regensensor water opde voorruit voelde. En toen ging ik de financiele wereld in. Daar liggen de kaarten wat anders. efficiency en kostenbeheersing was het credo.
Ik zou mijn vorige werkgever tekort doen door te stellen dat ik in magere autootjes naar de klant moest. Hiervan was zeker geen sprake maar het was wel even wennen het Pininfarina ontwerp in te ruilen voor een Golf die de ramen opende op de meest rare ongeplande momenten. Dat was een gratis optie waarover ik geen bijtelling hoefde te betalen, volgens Harrie die het wagenpark beheert. Ik heb wat afgebeden dat zijn 330d dezelfde kuren kreeg tijdens een tropische regenbui waarna zijn Zegna uitsluitend nog als poetsdoek ingezet zou kunnen worden. In een V40 heb ik nog 4 keer rond de aarde gereden en toen kwam de Audi. In een keer was ik de Passats vergeten. Het smaakvolle interieur, de rode klokken, de Bose installatie, de duizenden knopjes die in het donker deden denken aan het dashboard van een Boeing 747. De brede winterbanden zorgen voor een enorme grip tijdens de buien en de lendesteun hield mijn afgetrainde lijf in de bochten vast die ik uit respect voor het ontwerp niet verder dan 4G liet gaan. Voorsprong door Techniek. Als alle airbags af zouden gaan moest het gevaarte wel uit zichzelf opstijgen en de plaats des onheils verlaten richting de hemel. En natuurlijk was het ding veel te klein en heeft de Porsche haast meer kofferruimte. Maar de A4 was een genot. In een vorig log heb ik aangegeven dat de Audi ook verdrietig was door ons naderende afscheid.
Het is nog erger. Harrie is samen met Mart gaan trappah met mijn A4. In Duitsland, de lafaard, een vent doet dat gewoon op de Ring a10, is hij gaan gummah en 200+ gaan blerrah met de ongetwijfeld geschrokken Audi. En mijn Audi is nu de bedrijfssnol. Iedereen die een boodschapje moet doen springt in haar en laat voor 20 Euro rubber achter op de parkeerplaats. Wel de lol maar niet de bijtelling. Mijn keel knijpt dicht.
En dan.. nieuwe baan... nieuwe auto. Welaan, een Volkswagen Passat Variant TDI. Met alle genoemde opties. En een stopcontact met 220V achterin. Voor een fohn of een stofzuiger, handig tijdens de files. Ik ben weer terug bij af.