www.heeftuookzoonhekelaansonjabakker.nl

Precies een week geleden waren wij te gast bij W&J in M. In een eerdere weblog heb ik u al een keer uit de doeken gedaan dat wij gek zijn op koken en dat dit feitelijk een mooie verbloeming is van het feit dat wij de vloeibare bijgerechten bij het koken, bestaand uit het gefermenteerde sap van druiven, weggestopt in een fles met een kurk er op, een van de hoogtepunten van een dergelijke avond vinden. Nog steeds met het schaamrood op de kaken denk ik terug aan de grote hoeveelheden wijn er een kooksessie of wat geleden door onze glazen heeft gewalst. Echter deze keer waren wij er met één gezin minder, dit door familieomstandigheden.

Onze kooksessies hebben een motto. Of een thema. Of iets anders wat helemaal niet bij koken hoort. Een moment verslapte mijn aandacht op dit besluitvormingsproces en buiten mijn invloedssfeer om is gekozen voor een kookthema gebaseerd op Lo-Carb en Lo-fat. Ik ga u haarfijn uit de doeken doen wat dit betekent. Lo Carb staat voor iets als weinig koolhydraten. En Lo- fat betekent weinig vet. Maarrrre...alle dingen die een copieuze maaltijd tot een succes weten te maten bestaan uit Hi-Carb en Hi-Fat. Hier is dus sprake van een enorme discrepantie. Oftewel: de in roomboter gebakken aardappeltjes, afgebust met ganzevet, het mooie vetrandje van de entrecote, de escargots in roomboter, de creme brulee, gevolgd door het kaasdessert met vintage port... niets, nada, niente van dit alles gedurende deze culinaire orgie. En om het drama volledig te maken: op de gezellige eettafel lag het boek van Sonja Bakker- u weeet wel wie dat is, anders gaat u maar even googelen. Ik begon mij ernstig zorgen te maken over deze avond. Illusies van wortels gekookt in gedestilleerd water op een bedje van gierst en cous-cous gleden aan mijn blik voorbij. Dit kon niet waar zijn...

W. ken ik, dat is inmiddels gechecked, meer dan 25 jaar. Lang genoeg om er op te weten dat ik hem kon vertrouwen. Deze avond zou door hem gered worden. Dat stond voor mij als een paal boven water. Het begon al met het bakken van echte aardappelkroketjes in de friteuze in de schuur voor de kids. Het water liep me al door de mond. Gefrituurde aardappelen met draadjesvlees en appelmoes en mayo. En ik heb geluk, mijn nazaat is snel uitgegeten. En we gooien nooit iets weg. Mijn voorgerecht was ouderwets Anti-Sonja Bakker, zijnde de resten van het kindermenu. Blij met de eerste overwinning kon de volgende fles Pinot Noir worden geopend. Alcohol emulgeert de vetten tenslotte.

Uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten. Vegetarische vis gebakken in vegetarische roomboter (lo-fat!) op een bedje van vegetarische knolselderij opgemaakt met draadjesvlees van een vegetarische koe. Kijk, dat lijkt er tenminste op. En de voorgerechten, behalve de soep, waren ook keurig met vegetarische geitenkaas en rookvlees afgemaakt. Nergens terug te vinden in het boek van Sonja. Blij met deze overwinning werd de volgende fles geopend. Boekverbranding schijnt nog zelden voor te komen.

Onder de streep hebben we ontelbare flessen wijn door laten komen, de cognacfles geleegd en de fles Cointreau als digestivo eveneens soldaat gemaakt. Ik was vrijgesteld van chauffeurdiensten en heb mij dus onbedaarlijk kunnen misdragen.

De volgende dag hebben we maar een flinke wandeling in de koude winterlucht gemaakt.

Blogspot is vernieuwd. Ik ben er blij mee...

Een heel gedoe om een blogje te schrijven. Wisselende schermen, veel copy en paste en vooral vaak inloggen. Hier dient paal en perk aan te worden gesteld!

Toch zal ik proberen de draad weer op te pakken.