DOblin

Afgelopen dagen (zeg maar anderhalve week) heb ik door mogen brengen in de goede plaats Dublin. Mijn werkgever verzorgt voor nieuwe medewerkers een bootcamp waarin de legio oplossingen die worden aangeboden aan onze klanten, worden uiteengezet. En zij die dachten dat het een vakantieweekje zou worden kwamen bedrogen uit. Het was echt buffelen geblazen. Tot diep in de nacht werd door de verschillende internationale teams aan de vele opdrachten gewerkt. De voertaal was engels maar de verschillende dialecten (zoals gezegd een internationale club) maakten communicatie er niet eenvoudiger op. Vooral Ieren spreken slecht Engels. Wij zeggen bijvoorbeeld DUblin, zij zeggen Doblin. Kijk, dat snappen we nog wel maar Dutch is DOtch, Sludge is Slodge en zo zijn er vele voorbeelden die iets minder voor de hand liggen. Het was een waardige week, dat wel. Ik heb een paar conclusies moeten trekken uit deze interessante ervaring. Ergo, de meest frustrerende is toch wel dat papa het stappen niet meer aankan. Stoere collega's gingen na gedane arbeid nog even de Temple Bar in tot een uurtje of vier AM om wat pints weg te hakken en verschenen de volgende ochtend fris en fruitig aan de werktafels. En het 3 uurtjes slapen per nacht is blijkbaar genoeg om dit zo'n 9 dagen vol te houden. Na de eerste avond 4 uur geslapen te hebben voelde ik mij 2 dagen later nog brak. Ik weet het, dat is anders geweest en oefening baart kunst edoch...
En dan vraag ik me ook in gemoede af hoe Ieren rondkomen van hun budget. Uit eten is een onbetaalbare activiteit en erger is dat Ieren niet kunnen koken. Een prutje aardappelpuree, een cordon bleutje zonder kaas en een lepeltje doperwtjes: 40, ik herhaal VEERTIG keiharde euro's. Na een week begon ik mij ook zorgen te maken over de limiet van mijn Amex-van-de-zaak; ik zag veel mensen op straat slapen waarvan blijkbaar de Amex reeds ver over de limiet is gegaan. En dat zag er wat minder comfortabel uit allemaal.
Daar staat wel tegenover dat alle horeca instellingen rookvrij zijn. Het cornonbleutje heeft dan ook geen rooksmaak. Verstokte rokers worden naar buiten verwezen en dat is minder prettig bij regen. Wij hadden geluk: het heeft maar 3 dagen geregend. En Ierland is erg mooi. En de mensen zijn heel aardig en dan valt de rekening toch wel weer mee.

Op het fotootje een afbeelding van de Wall of Fame. En zij die de sfeer van Ierland willen proeven moeten Sinead o' Connor opzetten of Clannad samen met Bono van U2. Neem er een pint Bullmer (hoe spreek je het uit...? Juist Bollmer!) en droom weg van groene heuvels.