Size Matters

Dit is het laatste gezeur wat ik zal ventileren over mijn beschouwingen van de vakantie. Ik word al een aardige ouwe zeur, vind ik zelf. Echter.... dit laatste onderwerp, voor ik het weer over de Zinnige Zaken zal hebben, is toch wel iets wat vele watersporters bekend in de oren moet klinken.

Reeds vele jaren bezoeken wij de diverse IJsselmeerhavens en Friesland. In mijn jeugd gebeurde dit tijdens vakanties op de boot van mijn ouders, de 8 meter zeeschouw de Nieuwe Sorgh. Een tocht van Stavoren naar Enkhuizen was een tocht der Tochten. Via de SSB-radio werd Scheveningen Radio (juffrouw Scheef) in stilte aangehoord. Boven Windkracht 5 geen vertrek. Tenslotte is een tocht van 15 mijl over het Woeste IJsselmeer waarbij op een gegeven moment geen vaste wal meer zichtbaar is geen Kattepies. In het verleden zijn hier immers zeeschepen vergaan. Kijk maar naar het monument van Urk. "Zij die zijn achtergebleven..." Buiten de pieren van de Vissershaven van Stavoren hees mijn vader de zeilen en we draaiden naar het zuiden. De Nieuwe Sorgh kon met haar diepgang van 80 centimeter over het Vrouwezand. En dat was maar goed ook want betonning lag er (nog) niet. En we wisten, 3 uur later bij gunstige wind konden we in de Vissershaven van Enkhuizen liggen. Maar het kon ook langer duren want als de wind ongunstig draaide moest er gelaveerd worden. Vooralsnog geen eenvoudige klus. Met een overwinnningsgevoel als hadden we een oversteek naar de Azoren gemaakt, voeren we uiteindelijk het laatste stuk door het Krabbersgat naar de Vissershaven. En daar legden we aan aan een collega zeiljacht waarmee de haven vol lag. Al je laat was , kon het zijn dat je over 13 schepen moest klauteren voor je aan wal was. Soms was dat gezellig want het was goed mogelijk dat je als Schip 6 een collega-durfal trof die ook de Tocht had gemaakt en dat schiep een band. De kinderen aan boord lieten zich in hun piraatjes en optimistjes zakken en roeiden de haven rond. En , dat klinkt ongelooflijk, met onze 8 meter schouw behoorden we tot de Grote Jachten in de Vissershaven. Vroeger was het namelijk heel normaal dat je je vaarcarriere startte in een 18 voeter Kolibri of Waarschip (Bijna 6 meter lengte). Met een buitenboordmotor. Kapitalisten hadden een 7 meter jacht met een klein dieseltje aan boord. De havenmeester kwam langs op de fiets en berekende 1 gulden de meter en dat werd als diefstal aangemerkt. En op de wal was een douche die kwartjes slikte. Dan kreeg je 2 minuten lauw water. Als je geluk had. En je kon verwachten dat het binnenste schip vroeg wilde vertrekken zodat de overige buren met veel touwen en krachtvertoon de vertrekker tussen de rijen door wurmde. Die dan vriendelijk werd uitgezwaaid.

Anno 2006 is er een boel veranderd. Stavoren en Enkhuizen liggen nog steeds op dezelfde plek. Vertrekken we tussen de pieren door, dan bekijken we pas wat het weer is. Ons zeewaardige jacht is gecertificeerd voor Oceanen. En dat is het IJsselmeer niet meer Vervolgens tikken we op de GPS navigator in waar we naar toe gaan en moeten moeite doen de betonning van het Vrouwezand vrij te varen. Per 100 meter is een ton geplaatst. Vastlopen is praktisch onmogelijk geworden hoewel het een aantal helden nog steeds lukt met hun 2.25 meter diepgang van hun Bavaria (ik weet het, dit is flauw). Vervolgens zetten we de autopilot aan en gaan rustig op het voordek de zeilen trimmen.
2 uur later zijn we aan de overkant. Rolfokje draaien we weg en de zware diesel wordt gestart. Want we hebben haast. Het is de race om de ligplaats, echter belangrijker: om een Walstroomaansluiting te bemachtigen! No Power, No Glory!!! Ik vaar de haven binnen en dan realiseer ik me eensklaps... ik ben bijna 11 meter lang maar ik moet zoeken naar een soortgenoot die dezelfde lengte heeft. Die zijn er niet veel meer. En de havenmeester, nu varend in een sloepje met een electromotor, roept ons aan dat we een schip van gelijke lengte moeten zoeken. Ja leuk, die zijn er niet meer. Je telt mee vanaf 36 voet. En wij zijn 33 voet. Meewarig kijken de Nieuwe Schippers naar onze Thing. Tsss... geen boegschroef. Dan kun je hier niet aanleggen. Daar kom je niet tussen. Blijkbaar bekijk ik zaken anders want het lukt meestal wel. Zonder geschreeuw en pikhaken. En zonder boegschroef... Wanhopig kijk ik rond... waar zijn de IF's, de Kwarttonners en de Drascombe's gebleven? 's Avonds met een kaarsje in de kuip? Nu zit iedereen met de schotel binnen naar de LCD-tv te kijken. Niemand wil DAncing with Stars missen... De TL-balken verlichten de kombuizen met de magnetronovens waarvoor je echt een aggregaat of walstroom voor moet inpluggen. Kinderen van Iris' leeftijd varen rond in Zodiacs met 8 PK viertakt buitenboordmotoren. Roeiriemen kennen ze niet. Roeien kunnen ze niet. Ik weet het, ook ik heb een koffiemolentje voor de Little Thing, maar ik mijmer nog wel eens terug toen ik nog moest roeien.

Mijn droom is altijd een Breehorn 37 geweest. Een schitterend gelijnd klassiek 37 voets zeegaand jacht waarop je kunt varen onder alle omstandigheden. Toch leek 12 meter een onbereikbare lengte voor een jacht in mijn beleving. Je kunt het nergens kwijt. En om een dergelijke schoonheid te beheersen, daar moet je veel ervaring voor hebben. Eerst leren schipperen en dan pas een echt Schip. Helden hebben op 8 meter Contessa's de wereld rondgezeild. In de haven liggen nu Puffins (mooi) en Bavaria's (niet mooi) van 15, 16 meter uitgerust voor een wereldreis die echter nog nooit zout water hebben geproefd. In de handleiding van de boot staat namelijk niet wat je moet doen als het weer verslechtert, pakweg halverwege Azoren.

In de Waterkampioen van deze maand staat een advertentie. Een 33 voet nieuw zeiljacht voor 80.000 euro. Met alles er op en er aan. Zoals een koelkast, een douche, 8 slaapplaatsen noem maar op. Extra hypotheekje en voor 300 eurootjes per maand is dit schip van jou. Over de zeewaardigheid en de veiligheid zwijgt de advertentie. Ik houd mijn hart vast als de hypotheekrente gaat dalen...

Liggeld in Enkhuizen: 1.80 Euro de meter. Zonder stroom. Een douche: 1 euro. Voor 6 minuten heet water.... 

Zo, nu eerst een Bavaria..?

1. Onze vakantie aan boord van de Thing is helaas weer over en uit. Het is en blijft een kunst je vakantie zodanig te plannen, dat je gemiddeld 4 uur per dag over vers regenwater kunt beschikken. Om het groene dek schoon te houden. Of lekkageplekken te traceren die nog niet bekend waren. Of om extra water onder de kiel te krijgen. Neemt u van mij aan: het is ons weer uitstekend gelukt genoemde doelstellingen te realiseren. Ook hebben wij de kans schoon gezien de kachel (zie eerdere weblog) op werking te testen om vocht en koude buiten de deur te houden. En om het vakantiebudget te rantsoeneren hebben we de accu's ook tijdens de vakantie vervangen. Niks aanbiedingen, gewoon de beste accumulatorsystemen laten bezorgen in Workum. Tenslotte moet de vriezer blijven vriezen, anders heb je geen ijsblokjes in de Cuba Libre. De Rosé 's en Chablis zijn nog in volle glorie aanwezig want dit was de vakantie van de berenburg en zware likeuren om het organisme warm te houden. Zonder alle flauwekul: het was een prettige vakantie en ik kan niet meer terughalen wie voor staat in de jaarlijkse scrabble-contest dus we beschouwen maar dat schipper en schipster gelijk staan.
   
   Dit waren de huishoudelijke mededelingen. De titel van deze log moet anders doen vermoeden, dus pas ik het thema aan. Ik wil de lezer graag deelgenoot maken van een fenomeen wat ik de laatste jaren in alarmerende groei constateer. Het Bavaria gehalte in de Nederlandse Havens. Een stuk informatie. Bavaria is onder meer een twijfelachtig biermerk waarmee je je niet direct onderscheidt in de bierkennende omgeving, ondanks het feit dat de kwaliteit van het bier best wel redelijk is. Bestel een Bavaria in een gerenommeerd café en men kijkt wat medelijdend in jouw richting. Bavaria was ook een auto-tuning bedrijf wat BMW's een twijfelachtige upgrade wist te geven en vaak terug was te vinden op oude 316i exemplaren uit 1980. Was het ook net niet. En nu is Bavaria een merk zeilboot wat ik schaar onder de zelfde categorie als hier beschreven. Het is het net niet. Ik merk al dat ik een Bavaria een merk noem en niet spreek over ontwerp. Dat geeft te denken. Voor de niet-zeilers onder ons wat nuttige informatie. Zeiljachten werden oorspronkelijk door jachtarchitecten ontworpen en door een werf gebouwd. De eigenaar had veel invloed op het ontwerp en hielp bij voorkeur mee door tijdens de bouw zenuwachtig op de werf in de weg te lopen en op- en aanmerkingen te maken op de ervaren scheepstimmerman. Op deze wijze kreeg het resultaat een ziel en was ieder jacht uniek. Ik blijf consequent mijn zeiljacht een zij noemen. Vraagt veel aandacht en moet met liefde worden behandeld.
   Een Bavaria wordt daartegen gebouwd als een auto. Een Opel wel te verstaan. Het is dan ook een Duits jacht. Efficiente bouw, standaardmodellen, optielijst en een prettige prijsstelling. Modulaire bouw. Onderhoudsvriendelijk. TUV keuring. CE-categorie A en B. Stahoogte is belangrijker dan een fraaie lijn. Op 33 voet 2 douches... do I need to say more..? En het is geen slecht jacht of zo, maar het mist een belangrijk ingredient. Emotie. Ik durf niet in de kroeg te noemen dat ik een Bavaria heb, stel dat ik zo'n (God verhoede het) varende caravan zou hebben. Kent u dat? Porsche -sleutels liggen altijd duidelijk op de bar maar Opelsleutels- ik weet niet eens hoe ze er uit zien. En de lengte van de Bavaria is nu bepalend voor de status. Je hebt de Corsa's (tot 30 voet) , de Astra's (tot 33 voet) en de Vectra's (tot 37 voet) En zorg dat je Bav langer is dan 42 voet, dan heb je namelijk 2 (twee) stuurwielen. En dan tel je mee. Een Bav is absoluut geen slecht jacht, hoewel recente recensies iets minder mild zijn dan ik. Maar een Bav mist alles wat zeiljachten zo mooi maken. Lijn, vorm en klasse. Nu ga ik mij onsterfelijk maken: ook de eigenaren van een Bav lijken op hun boot als een baas soms op een hond gaat lijken. Het feit dat ze op een dergelijk gedrocht willen varen is hun zaak. Al zijn sommigen helaas niet goed in staat de volledige controle over hun Bav te bezitten. Een boot bezitten en een boot beheersen zijn twee volledig gescheiden zaken. Dat levert soms hilarische momenten op tijdens ingewikkelde manouvres. Maar dat ik tijdens mijn vakantie in de mooiste havens van het IJsselmeer tegen rijen van die Bav-bakken aan moet kijken raakt mij wel degelijk. Daar moet toch tegen worden opgetreden. Daar betaal ik geen 15 euro liggeld voor! En stel dat je dronken genoeg bent, dan zie je alles dubbel. Ik moet er niet aan denken. De Bav is volgens mij ook een van de weinige jachten waar achterop een sticker van de Bavaria-dealer Van den Bosch Yachting is terug te vinden. Precies, net zoals op uw auto zit, op de kentekenplaat. Je schaamt je de ballen uit de broek als je toch een dergelijke sticker achterop hebt zitten? De volgende stap is dat er een onderhoudsboekje bij zit waarin de kleine en grote onderhoudsbeurten zijn genoteerd met de mijlenstand voor de Nationale Bavaria Pas.
   Ik voel dat ik onbehoorlijk aan het worden ben. En blasé overkom. En dat terwijl ik nog lang niet mijn ergernis voldoende heb aangegeven . Het wordt tijd voor een drankje. Ja, doe mij maar een lekkere Hertog Jan.
   
   PS... een Bavaria heeft overigens geen last van lekkende patrijspoorten. Dan mis je toch wel een belangrijk fenomeen zoals natte kussens en volgelopen wereldontvangers...
   
   PS 2.. op het fotootje is het blauwe jacht een X-Yacht, Mag op geen enkele wijze worden vergeleken met de Bav die er naast ligt.