De Zeeuwse Stromen

In 1981 was Pleun van der Lugt een van mijn helden. Als eerste Nederlander vertrok hij, samen met zijn kat, voor een rondje om de wereld. Hiervoor had hij 286 dagen en een beetje nodig, en dat had onder meer te maken met het zeiljacht waarmee deze avontuurlijke tocht werd ondernomen. De Zeeuwse Stromen is een prachtig gelijnde kitsgetuigde spitsgatter, getekend door Benford, gemaakt van ferrocement, oftewel beton met betonijzer. En dat is uniek. Tegenwoordig praat je over schepen van carbon, epoxy, aluminium, staal en voor de puristen bestaat er nog iets als polyester, maar nee... Pleun koos voor de betonmolen en een vlechtwerk van ijzer. De Zeeuwse Stromen is een meter of 11 lang(net zo lang als Sure Thing maar weegt natuurlijk een tonnetje of 12. En dat gaat niet hard. En zo'n kat is wel leuk maar die helpt voor geen meter mee tijdens het varen. Pleun stamt nog uit de tijd dat gps en satelliettelefoons nog moesten worden bedacht. Laat ik zeggen... het echte werk. Bavaria's bestonden toen nog niet. Als je lekkage hebt op een ferrocementen jacht , dan moet je de zak Knauf Beton in de betonmolen stoppen en het gat dichtsmeren, stel ik me voor. De Betoncentrale komt niet langs op zee. Om de nietsvermoedende lezer een referentiekader te bieden: Onze Laura Dekker, het Zeilmeisje, is vertrokken met een 13 meter tweemaster met 2 motoren (daar zou ik al een blog aan kunnen wijden) en de masten vol met antennes en scanners om maar niet de weg kwijt te raken. En een TV ploeg in het kielzog voor het dekken van de kosten.

Het ontwerp van de Zeeuwse Stromen dwarrelt nog altijd in mijn achterhoofd. Een stoer jacht, zonder poespas (ho, klopt niet, er was een kat aan boord) en overbodige flauwekul. En ik meende dat ze zwart was echter dat kan ik mis hebben.

Vandaag was een mooie dag om de zeilen van de boot te halen. Een stevige klus. Het toeval wil dat Kameraad Henri hetzelfde moest doen op zijn 14 meter Catamaran waarmee de familie een rondje Atlantic had gemaakt. Een goed idee om de klus van 2 schepen samen te doen dachten we zo. Logistiek uitdagend: de Waterman ligt in de buurt van Den Bosch en de Sure Thing ligt in Almere. Aangekomen bij de hypermoderne Waterman kijk ik naar het buurschip, juist klaar om een spitse opmerking te maken over de aftakeling van het hedendaags jachtenaanbod en dat iedereen maar denkt dat hij mag zeilen, lees ik de naam op het wrak naast de Waterman. Mijn hart stond even stil. In verregaande staat van ontbinding ligt De Zeeuwse Stromen te wachten op een nieuwe eigenaar die wel heel erg houdt van restauratief klussen. Het totale teakhouten exterieur is vergaan, de luiken zijn verrot, de trotse Aries stuurautomaat hangt aangeslagen achter de mooie hekstoel. De lieren van het merk Lewmar zijn echter nog in goede staat. En de RVS verstaging lijkt het nog te doen. En..... de ferrocementen romp is hier en daar wel verroest, maar lijkt nog aardig dicht te zitten. Op zo'n moment gaan rare dingen door mij heen. Red de Stromen, Strip de Stromen ( de lieren zagen er nog echt goed uit...) en afzinken op een mooie plek ergens op de wereld...

Het meeste raakte mij het feit dat dit schip wat zich zo fantastisch heeft bewezen hier ligt te wachten op de finaleslag en toch nog steeds trots blijft drijven.

Op het internet is weinig te vinden over de Zeeuwse Stromen. Logisch, in 1981 werkten we nog met logboeken. En niet met blogs. Ik heb een kort filmpje met de Kodak opgenomen en op YouTube gezet. Een ode aan een jeugdheld. Een volgende keer neem ik toch een kijkje binnen in de kajuit. De katteharen zullen inmiddels wel verdwenen zijn....